Het jaar 1990
De pipokar stond in het begin van dit jaar weer eens ter discussie. De oplossing leek nabij:
De pipokar werd bestemd voor instructie……, maar het slaapgedeelte moest blijven tot groot genoegen van minnend V.C.H. .
De startlijsten van 1989 gingen tevens onopgemerkt richting de pipokar. Dat leverde een zoekactie en een rel op. De pipokar bleef zo een discussiepunt.
Dat een vliegclub ook zijn sociale kanten heeft bleek dit jaar maar al te zeer. Het nuttigen van licht alcoholische dranken in grote hoeveelheden en de negatieve effecten daarvan werden weer eens onder de aandacht gebracht bij de leden.
Het dalende aantal leden (dat mede door voornoemde negatieve effecten werd bewerkstelligd) leidde tot een voorstel nieuwe leden te werven op de middelbare scholen in de omgeving. Met een vliegtuig en enkele leden werd de boer opgegaan. Ter verhoging van de animo verlootte de equipe één instructiestart tegen de gereduceerde prijs van 10,- . Vier scholengemeenschappen werden aangedaan. De wervingsactie zou drie jaar gaan duren. Of de doelstellingen van de campagne zijn gehaald, werd niet geheel duidelijk.
Voor het verkrijgen van een categorie nieuwe leden met een hogere leeftijd bestond een dergelijke campagne niet, hoewel deze leeftijdscategorie bij het bestuur wel de voorkeur genoot. Helaas haakten wat “oudere” aspirant-leden vroegtijdig af. De minachtende houding van sommige jonge leden werd namelijk niet door een ieder getolereerd. Zo bleef het bestuur met jonge aspirant-leden zitten, die niet alle in staat waren direct een toegevoegde waarde te vormen voor de vereniging.
Op 18 mei vond de “Oude stompen-dag” plaats waarop oud-leden hun vliegstandaard konden testen. Op deze dag deed een “oude stomp” een verwoede poging een overlandvlucht van 50 km te maken. Hij heeft nog nooit zo’n grote ophaalploeg gehad toen de ASK-23 op de Neeltje Jans moest worden opgehaald.
De leden van Vliegclub Midden Zeeland hadden het wat minder getroffen dan de leden van V.C.H.. Zij mochten op eigen veld geen lierstarts meer maken. Daarom werd in deze tijd de nu nog geldende regeling van kracht die inhoudt dat zij jaarlijks een aantal starts op vliegveld Haamstede kunnen maken, zodat zij hun lieraantekening in het zweefvliegbewijs geldig kunnen houden of juist kunnen behalen.
Met enig officieel vertoon en in de aanwezigheid van enkele verslaggevers en fotografen maakte burgemeester J.L.Niemantsverdriet-Leenheer de eerste vlucht in de spiksplinternieuwe Grob G 103 (PH-904). Op deze wijze werd de nieuwste aanwinst van de V.C.H. gevierd.
Peter de Maat had de eer haar de gemeente Westerschouwen van boven te laten zien.
Zoals eerder vermeld werd de bar van V.C.H. intensief gebruikt. Als een bar veel wordt gebruikt dan slijt deze, zover kwam het nog nooit bij V.C.H.. Wel diende de apparatuur vervangen te worden. Voor kleine ronde bars bestaat geen bierpomp en koelapparatuur in één, dus eerst werd de apparatuur gekocht en toen de bar verbouwd. Nou ja verbouwd……. enkele leden maakte zich kwaad en sleutelde in ongeveer 7,5 uur een bras-vaste bar in elkaar, waar de apparatuur in paste. De sloop van de oude duurde “iets” korter. Het slopen ging gepaard met het wegpinken van hier en daar een traantje. De bouw van de nieuwe bar werd in de werkplaats van de heer W. den Baars gerealiseerd. Er moest dus nog een transport plaatsvinden. Dit enthousiast gestarte transport eindigde in een politie escorte na een incidentje met een andere automobilist. De man moest thuis gaan vertellen dat hij in aanvaring was gekomen met een bar!
Het jaar 1991
Het voorjaar van 1991 kende een aantal aangename en minder aangename veranderingen.
Het bestuur werd uitgebreid met een nieuw bestuurslid. S. Kökburgur completeerde het bestuur na gekozen te zijn door de leden en kon de taken van de overige bestuursleden helpen verlichten.
Een vervelende verandering betrof het verlies van de erkenning van de vliegtuigwerkplaats door V.C.H.. Dit bracht de club in een aanzienlijk minder prettige positie met betrekking tot het onderhoud van de vloot die recentelijk was uitgebreid met een DG 300 (PH-923).
Helaas werd het paaskamp niet zo gezellig als het vorige jaar. Temeer daar de club, die van het veld gebruik had willen maken zonder opgaaf van redenen niet kwam opdagen.
De zomerkampen draaiden zeer goed en de hoeveelheid prestaties logen er niet om. Met name het bezoek aan Kamp Lintfort leverde goede resultaten op. In de wedstrijden behaalden diverse leden behoorlijke resultaten. Met als hoogtepunt een vierde plaats op de nationale kampioenschappen voor Han de Glopper.
De viering van het zevende lustrum dat dit jaar plaatsvond, had een regionaal karakter. De leden van andere clubs deden conform de gewoonte van V.C.H. lekker mee. Dat betekende dat er sprake was van een bijzonder groots en geslaagd feest in de maand augustus.
Het najaar ging gepaard met gemor onder de leden, hetgeen resulteerde in een verhitte bijzondere ledenvergadering. Daarin werd M. van Kempen gekozen als bestuurslid. Hij zou de zorg voor het rollend materieel op zich nemen.
Om het reilen en zeilen binnen de vereniging beter te laten verlopen besloot het bestuur tot het nemen van diverse maatregelen. Het beleid werd aangescherpt en reglementen aangepast. Om overmatige alcoholconsumptie tegen te gaan, legde zij een bierprijs van 2,- op. Tevens keek het bestuur naar zichzelf, hetgeen resulteerde in een presentie-rooster voor de bestuursleden tijdens de winterwerkdagen . Uit deze tijd stamt het ophangen van lijsten met werkzaamheden die verricht moeten worden aan de vliegtuigen tijdens de winterwerkdagen.
De modernisering liet ook V.C.H. niet ongemoeid. De nieuwe clubhuisbeheerders haalden een magnetron in huis. Het tijdperk van de kant-en-klaar menu’s was in 1991 aangebroken en de strijd met de frituur werd aangegaan. Later zou blijken dat deze vetput gewonnen zou winnen. Tenslotte gaat er niets boven een bord met lekker vette (te kort gebakken) patat!
Het jaar 1992
V.C.H. had zich nooit zo druk gemaakt om de procedures rond het verkrijgen van de benodigde papieren voor de vliegtuigen. De geringe kennis rondom dit “stille werk” binnen de club brak de vereniging in 1992 op toen bij aanvang van het vliegseizoen niet alle papieren in orde waren. Niet alle kisten waren inzetbaar bij de aanvang van het nieuwe vliegseizoen. Dit resulteerde dus in een vertraagde start.
Desalniettemin konden in de paasvakantie de geldende tradities voortgezet worden. De zweefvliegclub uit Gilze-Rijen was weer met een grote groep naar Haamstede getogen en droeg met haar leden gedurende de gehele week bij aan de algehele feestvreugde. Brabantse gezelligheid kent geen tijd.
Inmiddels was er weer behoefte ontstaan aan een aanwas van nieuwe leden. Was reeds een project met als doel de werving van jonge leden op middelbare scholen van start gegaan, ditmaal werd nog doelgerichter te werk gegaan. Ter verhoging van het ledental waren er leden van V.C.H. aanwezig op de open dag van de Anthony Fokkerschool (de M.T.S. voor luchtvaart) en op de evenementendag van Melisant. Het lag in de bedoeling in de toekomst meerdere acties van deze soort te ondernemen, mits dit nodig bleek.
Onder de leden die al behoorlijk gevorderd waren was het wedstrijdvliegen populair dit jaar. Hierdoor schoot het aantal vliegtuigen voor de minder geoefende leden in de kampen iets tekort. Gelukkig konden van de zweefvliegvereniging uit Woensdrecht maar liefst twee ASK-13 toestellen worden gehuurd. Zo kwam iedereen toch aan zijn trekken. De prestaties waren dan ook weer enorm; zilver, goud en diamant blonk de leden tegemoet.
Het bestuur belegde op 23 augustus een buitengewone vergadering welke in het geheel gewijd was aan de aanschaf van de zestrommellier van de firma Busio. De lier stond parmantig opgesteld naast het clubgebouw tijdens deze vergadering en lonkte naar ieder lid, dat zich nog levendig de werkuren aan de Good, Bad en de Ugly kon herinneren. De leden slikte de verhoging van de startgelden als zoete koek en zwijmelden weg bij de gedachte nooit meer ……kabelbreuk! V.C.H. was dus een zestrommellier rijker en had voor de Good, Bad en de Ugly nog een koper gevonden ook. Engelse clubs maken nu gebruik van de Good en de Bad. Ze voldoen nog steeds uitstekend in hun nadagen. Wel moest de behuizing van de nieuwe lier worden aangepast. De entree en achterdeur moesten hoger gemaakt worden. Voor een welbekende dakdekker uit de gelederen van V.C.H. was dit een peuleschilletje.
De verjonging van het bestuur zette door na het afscheid van “ome” Leen Klompe en Nico Dambruin tijdens de algemene ledenvergadering . Na dertig jaar lang trouwe dienst zwaaiden zij af en werden terecht in het zonnetje gezet door de loco-burgemeester ir. C.W. Veerhoek, de voorzitter afdeling zweefvliegen van de K.N.V.v.L., de heer P. van Vliet, en de pers.
Egon Doyer nam de pen van “ome” Leen over en het bestuur werd versterkt met M. Verhagen.
De presentatie van de jaarcijfers tijdens de ledenvergadering nam modernere vormen aan. De feiten werden niet zondermeer opgesomd, maar getoond in aan de hand van diverse grafieken.
De hoffotograaf van de club, Frans de Guise, behaalde met een schitterende tegenlicht compositie een mooie tweede plaats met een fotowedstrijd in de Thermiek. Waarmee het jaar dus zelfs kunstzinnig werd afgesloten
Het jaar 1993
Het vlootbestand onderging dit vliegseizoen seizoen geen wijzigingen en andere investeringen werden even uitgesteld. Dat gaf de club de gelegenheid op adem te komen na de diepte-investering van het afgelopen jaar. V.C.H. zou V.C.H. niet zijn door alvast voorbereidingen te treffen voor een ander project namelijk: een nieuw clubhuis. Reeds toen bleek dat er een nieuw clubhuis moest komen maar ook toen werd was duidelijk dat een daadwerkelijke realisatie afhankelijk is van de aanvraagprocedures die doorlopen moeten worden.
Het winterwerk bestond dit jaar uit het opnieuw opbouwen van een toiletgroep. Het spreekwoord luidt: ‘Gooi geen oude schoenen weg voordat u nieuwe heeft’. Dit gezegde gold niet voor degene die een touwtje rond het oude gebouw sloeg en het andere eind aan de trekker vastmaakte. In één ruk bezweek het oude gebouwtje en het duurde maanden voordat er een nieuw was. Het moet gezegd worden dat de duur de kwaliteit ten goede kwam en dat het nieuwe gebouwtje buitengewoon grondig in de verf kwam te staan.
De technische dienst stond nu onderleiding van K. Struik, omdat de vliegtuigwerkplaats de status had van dependance van vliegclub Midden Zeeland. De technische dienst van V.C.H. bestond uit R. Vrijenhoek, O. Bresser en J. van Andel. Zij hadden de vliegtuigen perfect klaar op de eerste vliegdag. De PH-449 liet echter nog even op zich wachten in verband met z’n vijfjaarlijkse overhaul. Voorbereidingen werden getroffen voor het behalen van de veelbegeerde erkenning van de R.L.D.
De instructie werd dit jaar voor het eerst sinds lange tijd uitgebreid met één man uit de eigen gelederen van V.C.H.. Richard Brockhus tekende voor deze gebeurtenis.
Met de toetreding van M. Janssen tot het bestuur kende ook het bestuur een uitbreiding en versterking. De wilde taferelen en oeverloze discussies leken tot het verleden te gaan behoren, mede door de frequente aanwezigheid van het bestuur. Ook oudere aspirant-leden kregen er zin in en droegen hun steentje bij aan het clubleven. De waargenomen positieve trend werd in een ledenvergadering gememoreerd.
V.C.H. ondervond wat sponsoring betreft nadeel van de slechte economische situatie van bedrijven. Er was actieve acquisitie noodzakelijk om de vliegtuigen te kunnen beschilderen met de namen van nieuwe sponsers, hetgeen gezien de voornoemde situatie niet altijd even makkelijk was.
Het niveau van de info in het clubblad steeg gestaag en bleef niet meer beperkt tot het barleven en aanverwante noodzakelijk geachte verwoordingen conform de gebruikelijke taferelen en commentaren. Toch viel het niet mee om als lid uit het vaste item “Wizzu dat” te blijven. De illustraties, goed voor een glimlach, vloeiden uit de pen van Jeroen Vink.
Met een banale en ludieke activiteit van de barcommissie werd dit jaar tevens door de barcommissie een bijdrage geleverd aan de ontspanning binnen de club. Sjonnie & Anita deden tijdens een feest in de winterwerkperiode hun intrede bij V.C.H.. Dit zijn de personificaties waar een ieder zich eens in zijn leven mee zou willen vereenzelvigen.
Vanaf het eerste moment dat het gebied op de kop van Schouwen als vliegweide heeft gefungeerd, diende ieder jaar een legertje leden de konijneholen te dichten. Onze medebelanghebbenden omtrent dit terrein verschilden van mening over het materiaal waarmee dit moest gebeuren. De oplossing leek nabij; een hoop opgewaaid zand langs de weg naar het clubhuis kwam onder andere van het vliegveld. Conclusie: het zand was hetzelfde, dus konden daarmee de konijneholen gedicht worden. Helaas verschilt de mening van de natuurliefhebbers regelmatig enigszins van die van de zweefvliegers.
Het jaar 1994
In 1994 was het een komen en gaan van leden met daarbij wisselingen van vliegend naar niet-vliegend lid. Per saldo nam het aantal toe tot 110 leden. Aan de activiteiten konden deze veranderingen niet liggen. De barcommissie organiseerde enkele activiteiten van internationale aard, zoals een Franse avond en een Belgisch bieravond. De gezelligheid vierde hoogtij mede door de in geringe mate aanwezigheid van priklimonade. Dit waren prima aanvullingen op de voorspoedig verlopende activiteiten uit winterwerkprogramma.
De ontwikkeling van de club werd dit jaar ondermeer waarneembaar in het bijna professioneel uitgegeven clubblad, waarin de prestaties van de leden en de club in het algemeen met behulp van de computer schitterend gepresenteerd werden.
Traditioneel werden het paaskamp, het overlandweekend en de zomerkampen georganiseerd. De zomerkampen werden afgerond met een Fly-in Fly-out.
In september vonden de bijzondere vliegactiviteiten een vervolg in Arnhem. Was in 1944 vliegveld Haamstede een baken voor de vliegtuigen met als doel het gebied rond Arnhem, dit jaar werden deze vluchten gememoreerd. De Twin van Haamstede deed daar aan mee. Een door de organisatie ronduit slecht gekozen en provisorisch landingsveld alsmede moeilijke weersomstandigheden droegen bij aan de onfortuinlijke landing van de Twin.
Na een grondig uitgevoerd onderhoud van de vliegtuigwerkplaats herkreeg deze de status van erkend werkplaats. Een duidelijkere blijk van waardering kon de leden van de technische dienst niet gegeven worden.
Het jaar 1995
Geholpen door de erkenning werd het winterwerk in 1995 spoedig voltooid. De frequente aanwezigheid van de technische dienst om het werk te begeleiden en het ophangen van lijsten met werkzaamheden aan de muur droegen daar zeker aan bij.
Het afvoeren afvalstoffen, die schadelijk kunnen zijn voor het milieu en mede geproduceerd werden tijdens het uitvoeren van de winterwerkzaamheden, begon dit jaar een structureel karakter te krijgen. De barcommissie ondersteunde dit beleid door de zacht plastic bekers te vervangen door hard plastic bekers, die veel langer meegaan.
Tijdens de ledenvergadering werd J. Demand gekozen als opvolger van E. Doyer, die in het voorjaar van 1995 zijn functie zou neerleggen.
De nieuwe aanhangers die bestemd waren voor de ASK-18’s en de ASK-13 arriveerden in het begin van het jaar. Deze kale aanhangers moesten gemodificeerd worden. Hiervoor had een enkel clublid uit eigen belang enige tijd vrijgemaakt om deze klus met veel creativiteit te klaren. Gesteund door morele support van de aanwezigen in een zomerkamp heeft hij het voor elkaar gekregen een ASK-18 in de “doos” te krijgen en uiteindelijk naar de Juniorenwedstrijden te vervoeren.
Op de Juniorenwedstrijden behaalden vier clubleden een goed resultaat. Kees Dalm, Jan Everaart, Francois Jeremiasse en Jeroen Vink gaven blijk van de ontwikkeling van de vliegstandaard van V.C.H.. Zij maken deel uit van een steeds groter wordende groep leden, die graag bijzondere prestaties wil verrichten op andere vliegvelden.
De contacten opgedaan tijdens voornoemde safari’s bleken zeer waardevol voor V.C.H.. Dit kwam tot uiting gedurende de zeer succesvolle Fly-in Fly-out, die georganiseerd werd als afsluiting van de zomerkampen. Geholpen door zeer goede weersomstandigheden bereikten zo’n 24 zweefvliegtuigen uit het gehele land de vliegweide van Haamstede. Voor vele was dit een unieke ervaring. Op nationaal niveau werd hier nog maandenlang over gesproken.
Hopelijk vormt dit succes de bakermat voor verdere successen in de toekomst, maar dan zal een ieder moeten volharden in: Het dichten van…… konijneholen!!!!